Այն, ինչի մասին երկար ժամանակ զգուշացնում էի, այսօր դառնում է իրականություն.
-Այսօր Մյունխենում Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնը անդրադառնալով Հայաստանին, առիթը բաց չթողեց հակառուսական երանգ հաղորդել իր խոսքին, ինչը նշանակում է, որ պաշտոնապես դիմակայության ուղղությունը տեղափոխվում է Հայաստան։ -Կասկածից վեր է, որ հակառուսական գործողություններն ու հայտարարությունները առաջացնելու են հակազդեցություն Ռուսաստանի կողմից, ինչը կարող է Հայաստան համար ունենալ ծանրագույն հետեւանքներ։
Այսպիսի դիմակայության վրա երջանկացողները ո’չ միայն չեն հասկանում պահի լրջությունը, այլև չեն հասկանում այն պարզագույն դիլեման, որի առաջ կանգնած ենք մենք։
Այս դիմակայությունը ունենալու է վերջնարդյունքում հետևյալ տարբերակներից մեկի տեսքը`
-Կա’մ հայ ժողովրդի և հայկական պետականության հաշվին ծավալվող դիմակայության արդյունքում Ռուսաստանն է’լ ավելի մեծ ազդեցություն է ստանալու Հայաստանի վրա, -Կա’մ Արեւմուտքը ստիպված Թուրքիային ներքաշելու է դեպի Հայաստան դիմակայության, քանի որ Ռուսաստանը փաստացի տիրապետում է Հայաստանում կարևոր կոմունիկացիաների, որոնց այլընտրանքը հնարավոր է միայն Թուրքիայի և Ադրբեջանի միջոցով ապահովել։ Ուստի, ինչպես հասկանում եք, Արեւմուտքը ամեն ինչ անելու է Հայաստանի և թուրք-ադրբեջանական տանդեմի միջև թեկուզ ժամանակավոր հաշտություն ձեռք բերելու և Ռուսաստանի դեմ, դիմակայության հարավկովկասյան ճակատը կազմակերպելու համար։
-Երրորդ տարբերակը` այսինքն մաքուր արեւմտյան, առանց Թուրքիայի ներգրավման, գրեթե հնարավոր չէ ո’չ ֆինանսական, ո’չ տնտեսական և ո’չ էլ տեխնոլոգիական իմաստով։ Ուստի այս տարբերակի վրա հույս դնողները առնվազն հաշվի չեն առնում, որ զուտ գեղեցիկ աչքերի համար որևէ խելամիտ երկիր քաղաքականություն չի’ վարում։
Աղբյուրը`
