Դավիթ Դավթյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է.
Գիտեմ` անհարմար պահի եմ գրում)
Գյուղը սահման, ավելի ճիշտ «թշնամու օղակում» հայտնվելուց հետո իմ շատ ընկերներ ինձ հարցրեցին. «Բա ձեր ֆերման ինչա՞ լինելու»:
Երեք-չորս տարի է արդեն, գործի ակտիվ շրջանում ախպորս հետ հորս համոզում ենք.
-Պապ, արի անցնենք կաթիլային համակարգի:
-Չէ, էսպես էլ ենք յոլա տանում…
Ստեղծված իրավիճակում
մարդիկ կարծում են, որ ամենաուղիղ իմաստով թուրքի առաջ հայտնվելուց հետո պետք է կամաց-կամաց մտածենք դրսի կամ այլընտրանքի մասին:
Պատասխանեմ, որ էլ երբեք չհարցնեք
Նոր վարկ, մեծ ներդրում:
Մեր ամբողջ տնտեսությունը անցում կատարեց ոռոգման կաթիլային համակարգին, երեք-չորս տարվա մտածելունը պատերազմից հետո արեցինք առանց մտածելու, քանի որ.
Մենք ամուր ենք մեր հայրենիքում, մենք ամուր ենք մեր մարզում, մենք ամուր ենք մեր գյուղում:
Մենք գնալու տեղ չունենք, մենք նոր աշխատատեղեր ստեղծելու խնդիր ունենք:
Հ.գ. իրականում դռոնա պետք` կաթիլային համակարգի ամբողջ գեղեցկությունը\հզորությունը ներկայացնելու համար:
