9 Views
Սուքիաս Թորոսյանն իր ֆեյսբուքյան էջում անդրադարձել է «պատիվ» բառին.
ՊԱՏԻՎ- մի քանի հազար տարվա այս բառը արիական ծագում ունի։Այն նշանակում է* ՏԵՐ,ՏԻՐԱԿԱԼ /մեծ անուն,աստիճան,պարգև,աթոռ, իշխանական պսակ….Եղիշեն ասում է ՊԱՏՈՒԱԿԱԼ, այսինքն պատիվը կրող։Հին պարսկերենում, սանսկրիպտերեն, հինդուսերեն նույն նշանակությունն է ունեցել։Խոսքն ու արարքը ՊԱՏՎՈՎ են պահել, այլապես անպատիվները Խորենացու ասած «ոչ արգոյ զգեղջկաց են»։Pativrata Պուրանայի բառարանում ամուսնուն հավատարիմ կնն է, որ պատիվը բարձր է պահում /պատիվը վրատ ա/։ՀԱՅԱՍԱՆԵՐԸ պատիվը Unag-astuas ԱՍՏԾՈՒՑ են ստացել և այն պահել են սրբության նման։Պատիվը գետնին տվողը ինքնասպան է եղել, կամ խայտառակված հեռացել համայնքից։Էլ չեմ ասում ճապոնական ԲՈՒՍԻ ԴՈ զինվորական կոդեքսը։
