Армен Айвазян֊ի ֆեյսբուքյան էջից․
Մի քանի օր ուշացումով լսեցի Ռ. Քոչարյանի տված հարցազրույցը Վ. Պոզներին։ Մանրամասն մեկնաբանելու ցանկություն չունեմ, ոչ էլ, կարծում եմ, դրա անհրաժեշտությունը կա։ Համոզված եմ, այս դեպքում յուրաքանչյուր ունկնդիր ընկալել է Ռ. Քոչարյանի ելույթն իր նախնական դիրքորոշումների համաձայն։ Ես բացառություն չեմ, ուստի իմ վաղուց ի վեր արտահայտած դիրքորոշումների տեսանկյունից կնշեմ երեք կարևոր կետ.
- ՀՀ երկրորդ նախագահի ելույթում ես չլսեցի Հայաստանի (ՀՀ+Արցախ) անվտանգության ապահովման և ապագա զարգացման մասին ՀԱՅԿԱԿԱՆ օրակարգ։ Փոխարենը, նշմարեցի Հայաստանի ապագա գոյության համար ինչ-որ այլ, ոչ-հայկական կենտրոնում ուրվագծված օրակարգ։ Իսկ այսօրվա ռազմաքաղաքական կրախին մենք հասել ենք հատկապես այն պատճառով, որ վերջին 30 տարիներին ՀՀ ղեկավարությունը բոլոր հիմնարար հարցերում առաջնորդվել է օտար օրակարգերով։ Նույն ընթացքը մեզ կբերի հաջորդ կրախին։
- Ռ. Քոչարյանի խոսքում բացակայում էր Ադրբեջանի հասցեին որևէ քննադատությունը։ Ի վերջո՝ ո՞վ և ու՞մ դեմ է ցեղասպանական պատերազմներ սանձազերծել 1991-1992 թ., 2016 թ. ապրիլին, 2020 թ. աշնանը։ Ո՞վ էր այս պատերազմներում արդար, իսկ ո՞վ՝ անարդար կողմը։ Ո՛չ մի գնահատական։ Իսկ այդ գնահատականներն օտար լսարանի առջև հնչեցնելու չկամությունը լավ նշան չէ։ Այո, Նիկոլ Փաշինյանն է առաջին մեղավորը մեր պարտության համար և ՀՀ փաշինյանական փչացած խունտային կարելի է մեղադրել հազար ու մի ծանրագույն հանցանքների մեջ։ Բայց պատերազմն, այնուամենայնիվ, սանձազերծել է Բաքվի ֆաշիստական ռեժիմը։ Կոնկրետ այդ հարցում ուղիղ տեքստով բազմամիլիոնանոց օտար լսարանի առջև Իլհամ Ալիևի փոխարեն մեղադրել Նիկոլ Փաշինյանին ու ՀՀ ներկայիս ապազգային կառավարությանը, ինչպես անում է Ռ. Քոչարյանը, ոչ միայն հակասում է պատմական իրականությանը, այլև քաղաքականապես վնասում Հայաստանի Հանրապետության շահերին։
3. Ինչպես և ընդունված է հայկական քաղաքական «վերնախավերում», Ռ. Քոչարյանը ևս չզլացավ հայ ժողովրդին մեղադրել պետական մտածողության պակասի մեջ։ Բայց նա դրա իրավունքը չունի։ 10 տարուց ավել երկրի ղեկին եղած գործիչը պետք է, նախևառաջ, ինքն իրեն մեղադրի ՀՀ և Արցախին պատուհասած բոլոր դժբախտությունների համար։ Ո՛չ թե հայ ժողովրդին։ Ռ. Քոչարյանը չի տեսնում մեր ընթացիկ աղետի մեջ ի՛ր պատասխանատվության մեծ բաժինը, ի՛ր կատարած բազմազան սխալները ՀՀ արտաքին և ներքին քաղաքականության, պետականաշինության և բանակաշինության ոլորտներում։ Սա էլ այն բանի նշան է, որ, գալով իշխանության, նա շարունակելու է ընթանալ տրորված փակուղային ուղիներով, որոնք ի վերջո բերել-հասցնելու են մեզ կոտրած տաշտակի առջև…Տխուր է…
