12 տարի աշխատել եմ Տեղական իշխատանական համակարգում ՏԻՄ,
12 տարի քաղպաշտպանության պլանի թուղթ եմ սևացրել, հեքիաթ գրել, հանձնել մարզպետարանին, քանի որ իրենց պահանջածը հեքիաթ ու ջուր էր։
Ամենապարզ հարցին նույնիսկ չեմ ունեցել պատասխան՝ որտեղ են մեր պաշտպանիչ միջոցները։
2021 թվականին հարցիս պատասխանն ունեցա՝ պաշտպանիչ միջոցները մեզ վրա վաճառեցին 30 անգամ թանգացնելուց հետո, իսկ օրենքից հանեցին որ պաշտպանիչ միջոցները պետք է ՏՐԱՄԱԴՐԵՆ համայնքապետարաններն ու մարզպետարանները։
Այսինք մի հատ համաճարակ կամ միջուկային հարված, հագուստն ինքդ ես ճարում, թե չէ, կտուգանվես։
Համաճարակն էլ կարող է անմեղ գրիպ չլինի, այլ ասենք սիբիրախտ։
Հիմա հաջորդ հարցն եմ տալիս մեզ՝ Օդային տագնապի ժամանակ մեր մոտ 4 մլն չէ, 40 հազար մարդ իվիճակի՞ են թաքնվել ապաստարաններում։
Աշխատանքային փորձս ցույց է տալիս, որ ոչ։
