Նկատե՞լ եք, որ մեր լեզվամտածողության մեջ “բայց” բառը մեծ դեր ունի։
“Բայց”-ը իր մեջ դեստրուկտիվ դրսևորում ունի, քանի որ միանգամից հակադարձում է դիմացինին։ Նույնիսկ, եթե արտահայտած միտքը լավն է, խոսակցությունը միանգամից դեստրուկտիվ ուղղություն է ստանում։
ԱՄՆ-ում ապրելիս նկատեցի, որ իրենք հաճախ “բայց”-ի տեղն ասում են “և”, ու դրանից արտահայտած մտքի էությունը չի փոխվում։ Միևնույն ժամանակ, ինչ-որ կախարդական բան է լինում և խոսակցությունն ավելի կոնստրուկտիվ է ընդանում։
Ինքս հաճախ սկսում եմ “բայց”-ով։ Դժվար է դա կառավարել քանի որ մեջս մտած է այն։
Միգուցե նաև սրա պատճառով է, որ համագործակցության խնդիրներ ունենք։
Վերջերս մի գրքում այս նկարը տեսա և ամենինչ իր տեղն ընկավ։
Նյութի աղբյուրը`