Սուրաթում /Հնդկաստան/գտնվել են հայերեն արձանագրություններով տապանաքարեր՝ թվագրված 1579։ Համայնքում կարևոր տեղ են զբաղեցրել վաճառականները. նրանք ունեցել են սեփական օվկիանոսային նավեր և խոշոր դեր կատարել տարանցիկ առևտրի բնագավառում։ 1688-ին անգլիական Արևելահնդկական ընկերությունը առևտրատնտեսական պայմանագիր է կնքել Սուրաթի հայության ներկայացուցիչ Խոջա Փանոս Քալանթարի հետ։ 17-րդ դարում Սուրաթի հայ համայնքն ունեցել է երկու եկեղեցի և իհարկե գերեզման։Դանիացիները վերջերս փնտրելով իրենց գերեզմանաքարերը, գտել են հայկական տապանաքարեր, դրա համար էլ գերեզմանը կոչվում է Դանիական-Հայկական։