Հետպատերազմյան շրջանում ամենից հաճախ տրվող հարցը՝ ո՞րն էր մեր պարտության պատճառը: Պատասխանն առավել քան պարզ է՝ ռազմավարության բացակայությունը, պետական զարգացման ռազմավարության, որ կարող է ձևավորվել բացառապես իդեոլոգիայի հիման վրա: Մենք չունենք ձևավորված ազգային-պետական գաղափարախոսություն, անկախացած Հայաստանի քաղաքական վերնախավը այն հռչակել էր կեղծ կատերգորիա: 2017 թվականին առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը վերահաստատեց իր այդ դիրքորոշումը՝
«Ես ասել եմ՝ ազգային գաղափարախոսությունը կեղծ քաղաքական կատեգորիա է, և այսօր էլ դա կրկնում եմ ու վաղն էլ կասեմ»:
Խոշոր հաշվով Տեր-Պետրոսյանի տեսակետը ընդունել են նրանից հետո պետական կառավարման պատասխանատվությունը ստանձնած բոլոր քաղաքական ուժերը:
2019 թվականին Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարում էր, թե «… մենք կուսակցություն ենք, որ մերժել ենք իզմերը, որովհետև ժամանակակից աշխարհում կարծրացած գաղափարախոսություններ այլևս գոյություն չունեն»:
Սա նշանակում է, որ Հայաստանում իշխանության եղած բոլոր քաղաքական ուժերը չեն հասկանում պետության գործառույթը՝ այն է՝ ձևավորել պետական-ազգային իդեոլոգիա, զարգացման մոդելներ և իրականացնել դրանք: Հակառակ պարագայում պարտությունն անխուսափելի է, հակառակ պարագայում յուրաքանչյուր պետություն դատապարտված է պարտության:
Վարդան Բալյանի ֆեյսբուքյան էջից
